“Quinta do Rapozinho, Rapozinho, Ra-po-zin-ho”, neurie ik in de auto op weg naar het adresje van Terese. Dat woord, dat klinkt toch als muziek in je oren? Het is zo melodieus, sprookjesachtig bijna. Rijdend over kronkelende bergweggetjes vraag ik me af of het adresje waar ik zo vol verwachting naar toe rijd net zo mooi is als de naam. Dan zie ik een paar natuurstenen huisjes opdoemen in het groene landschap. Zou dit het zijn? Het lijkt wel een heel dorpje! Aangekomen bij de oprit word ik hartelijk ontvangen door eigenaresse Terese. Ze betrapt me op mijn gestaar. “Vind je het mooi?”, vraagt ze me lachend. Ik knik en Terese begint over de oude quinta te vertellen.Deze boerderij bevindt zich hier al sinds de oudheid en is al vele generaties in het bezit van Terese's familie. Haar vader liet de quinta ombouwen tot de accommodatie die het nu is. Rustig gelegen, midden in het groen, creëerde hij één van de meest bijzondere adresjes van Noord-Portugal. Terese neemt me mee naar binnen en daar kijk ik mijn ogen uit. Het lijkt alsof ik een andere eeuw ben ingestapt: er zijn wanden van natuursteen en houten vides met schattige trappetjes. De authentieke balken ondersteunen nog steeds het dak. Elk appartement is anders en heeft zo zijn eigen charme en authentieke meubelstukken. Hier en daar zijn de kamers zelfs gedecoreerd met meubels van kurk, een uniek natuurmateriaal uit de regio. Elk hoekje en kiertje ademt een rustieke sfeer. Maar wel fijn: de kamers zijn wel allemaal uitgerust met allerlei moderne gemakken.Na mijn rondleiding trek ik mij terug op mijn kamer. Ik kijk nu al uit naar het ontbijt wat morgenochtend wordt geserveerd, want daar heb ik hele goede verhalen over gehoord! Ja, Quinta do Rapozinho is net zo mooi als de naam klinkt...